-
1 θῶμιγξ
θῶμιγξ, ιγγος, ἡ, nach Suid. λεπτὸν σχοινίον, Schnur, Faden; im gen., Her. 1, 199; von der Bogensehne, τοξικῆς ἀπὸ ϑώμιγγος Aesch. Pers. 453; χρυσηλάτου ϑώμιγγος ἐξορμώμενον Eum. 173; von der Angel, ϑώμιγγα λινόστροφον ἐκ παλαμάων δησάμενοι Opp. Hal. 3, 97; Seil, Polyaen. 6, 50 u. a. Sp. Auch ϑώμιξ geschrieben.
-
2 ὁρμῑά
ὁρμῑά, ἡ, die von Pferdehaaren geflochtene Angelschnur; ὁρμιὰν τείνειν, Eur. Hel. 1631; Luc. Pisc. 47; sp. D., wie Opp.; ἀπὸ ὁρμιᾶς ἁλιεύειν, S. Emp. adv. phys. 1, 3; Hesych. erkl. σχοινίον λεπτόν, Moeris erkl. ἀσπαλιευτής ὁ τῇ ὁρμιᾷ χρώμενος ἁλιεύς. – [Ι, in allen Ableitungen lang, ist bei Eur. kurz gebraucht; s. auch ὁρμειά.]